In '84 hebben we een groeprondreis door  Roemenië gemaakt.  Mooi land en net als overal aardige mensen en hufters. De dictatuur was een heldere les. Dat wil je niet. Nooit. We reizen in een bus. Uiteraard met een chauffeur, een reisleider die z'n talen sprak en een apparaatsjik om die twee in de gaten te houden.  Het eten is vaak ondermaats, goed spul aten de mensen zelf op en de toeristen betaalden voor iets wat ze niet kregen. Over corruptie gesproken, ik heb 1 keer geprobeerd zwart te wisselen en werd prompt belazerd, koste 100 piek. Tja. Ik heb in met papieren album niks opgeschreven over wat, waar en wanneer, dus moet het met m'n geheugen doen.

 

De reis begint in Boekarest.

Een markt, pas nu valt met het (half) blote meisje ? op dat iets probeert te verkopen, destijds vond ik dat blijkbaar niet raar. Verder wordt er vooral rotzooi verkocht.

Heel veel overheidspaleizen met de uitstraling die macht en onderdrukking laten zien.

Lenin stond nog op z'n sokkel, de revolutie laat nog een jaar of 6 op zich wachten

We overnachten in verschillende soorten accomodaties, oa. dit soort huisjes, meestal goed genoeg. Ernaast een huis in een van de vele  dorpen en steden die we aangedaan hebben. Veel mooie oude architectuur.

De dictatuur heeft de orthodoxe kerk het leven niet echt zuur gemaakt. Veel kerken waren te bezichtigen en leken er goed bij te staan. In Roemenië zijn veel kerken ook aan de buitenkant met alle bekende thema's beschilderd.

Een kippenhok vermoed ik.                                                                                                     Ook veel oude houten kerkjes in kleine dorpen en stadjes

Beschilderde deuren en panelen kom je veel tegen

Een van de grotere steden, waarschijnlijk Brasov

Een camping met deze kabouterhuisjes, het zijn er veel, wij hadden blijkbaar nr. 93

Geinen in de hut

Er kon ook gewoon gekampeerd worden.

Mooie steden met veel 19e eeuwse bouw.

Vroeger zag je dit ook wel eens in Arnhem, de stroomafnemers van een Trolleybus moeten  (weer) op de bovenleiding gezet.

Loslopende  koeien kwamen we geregeld tegen in dorpen, wel was er meestal een drijver bij.

Waarschijnlijk een mooi moment voor een plaspauze, ooievaren waren destijds in NL nog redelijk schaars. We zouden er heel veel gaan zien.

Mijn geheugen zegt dat dit een jong meisje, jaar of 12 was.

Dit is een toeristisch hoogtepunt, volgens de apparatsjik dan.  Het kasteel van Dracula, nonsens natuurlijk. Het was het kasteel waar Vlad de Spieser gewoond heeft. Een buitengewoon bloeddorstige potentaat. Google 'm maar even.

Een markt lijkt me.

Een non bewaakt hier een Orthodoxe kapel, klooster of kerk.

Dit kerkhof is wel een uniek Roemeens fenomeen. Op de grafmonumenten werden de daden van de dode verbeeld. Een kunstenaar begon in de jaren 30 met het maken van gepersonaliseerde grafmonumenten die verhalen van de persoon. In totaal maakte hij zo'n 700 van deze bijzondere grafstenen.

Ook Roemenen gaan er heen.

Vooral de vrouwen en meisjes dragen traditionele kleding

Deze man is en uitzondering.

Dit is duidelijk een andere bevolkingsgroep. Vermoedelijk Sinti of Roma. Roemenen hechten erg aan hun afkomst. Zo zijn er twee groepen Duitsers die ooit geëmigreerd zijn naar Roemenië. Die willen niets van elkaar weten, de tweede 2e groep zit er nl. pas 300 jaar, de eerste al  700 of zo. En dan vinden ze zich nog steeds Duitsers. Maar wellicht was ook dat onzinpropaganda, verdeel en heers tenslotte.

Op een veemarkt wordt een biggetje geknuffeld, maar ook pannen verkocht.

Dit is een van de beroemdste beschilderde kerken

Hoge bergen zat.

                                                                                                                Bergbeklimmen kan er prima

De Donau stroomt door Roemenië en mondt uit in de Zwarte Zee, de rivier zal nog steeds een belangrijke economische functie hebben.

Behoorlijk grote schepen varen er op                                                                                    En ook in Roemenië kan de zon mooi ondergaan.

En ook wij moeten de pont nemen. 

Een zeiltripje zit in t programma, leuk, de schipper lijkt de boot nauwelijks te kennen, ik doe net of ik goed kan zeilen en heb een topdag.

De Donaudelta is een paradijs. Vooral de ooievaren maken indruk.

Een zwerm ooievaren, nog hoger ganzen.

We huren een roeiboot, dat pakken we niet echt handig aan. We gaan eerst stroomafwaarts, terug is dan heel zwaar, blaren en verbrand.

De visser checkt zijn netten

Deze foto's zijn duidelijk van iets hoogs gemaakt, wat weet ik niet meer.

Een libel 

en nogmaals een stukje Donau.

Maak jouw eigen website met JouwWeb