De wodka is hier wel op. Hans was er ook bij.                                                                     De eerste stop was München, een bierkeller is dan onvermijdelijk.

Via Oostenrijk naar Yugoslavië, Belgrado. Stoomtreinen waren daar destijds nog heel gewoon.

Vervolgens naar Istanbul. Een fantastische treinreis. Memorabel omdat een kleine 72 uur wassen niet mogelijk was en de temperatuur ook 's nachts niet beneden de 20 graden kwam. In de coupé waar wij zaten zat ook een Iranier die een half jaar of zo op een Engels booreiland in de Noordzee had gewerkt. Die was blij met ons gezelschap en haalde menig keer 2 flessen bier voor ons. drieën. Zelf dronk hij geen alcohol. Bij elk station werd eten en drinken verkocht en aten we gezamenlijk van giga watermeloenen, gehaktbroodjes en weet ik veel.

Istanbul, de Aya Sofia denk ik                                                                                  In de jaren 70 was The Pudding Shop een restaurant waar elke langharige reiziger naar                                                                                                                                          toe ging. Een plaats waar je tickets naar Catmandu kon kopen,  adressen voor hasj kon                                                                                                                                          verkrijgen, en allerlei ander al dan niet legaal spul.

De Bosporus, druk druk druk

Van Istanbul gaan we naar Skiatos, eiland in de Egeïse zee. Met de bus naar een grensplaats vanwaar we nog een stuk verder moeten naar de kust en de boot.. Geen idee hoe die plaats heette. Het kopen van tickets voor de bus is complex, er is een kantoor waar je wel even bezig bent voor je hebt uitgelegd dat je drie enkeltjes naar plaats X. wil hebben voor morgen. Nog lastiger is het vinden van de bus de volgende dag. Ergens op het Europese deel is een giga stuk land waar tientallen bussen vertrekken naar evenzoveel eindbestemmingen. Geen bushaltes, zoeken naar je bus door op de bestemming voorop te kijken.  Vertrektijd? Als er voldoende passagiers zijn.

We zijn in Griekenland, Ingemar blaast een stukje op de mondharmonica

Flink veel lopen, maar toch ook geregeld een lift in de achterbak van een Pick-Up, drie man is wat veel voor liften.

Skiatos was in 1972 nog vrij van hotels, grote touristen restaurants  en ander massagedoe.

Er is elke dag een ander gezelschap, mensen komen en gaan, Amerikanen, Canadezen, Duitsers, Britten, de voertaal is Engels.

Er is een flink naturistenstrand, Mister natural en wat kun je met een poppenbeen

Tja, en volop zwemmen, de zee is daar  's zomers gauw 24 /26 graden, heel aangenaam.

Van Skiatos gaan we naar Athene, we zijn dan al een week of drie onderweg.In Athene heb ik alleen foto's gemaakt van het bezoek aan de Akropolis. Fotografie was in de tijd van filmpjes en ontwikkelen en afdrukken een budgetair probleem. Kortom afwegen waar ik m'n beperkte budget aan wilde besteden. In grote steden sliepen we in jeugdhostels. In Athene was dat boven op het dak van het hostel.

Vanaf de Akropolis heb je een mooi zicht op de stad, de zuilen zijn een overblijfsel van een grote tempel

Vanaf de Akropolis heb je zicht op het Olympisch stadion van 1896, de eerste moderne olympische spelen

Ik ben altijd gefascineerd en onder de indruk van écht oude plaatsen. Ik vind het eigenlijk lastig te bevatten dat Socrates bijv. op deze plek heeft rondgewandeld

Ingemar,  kunsthistoricus, wist natuurlijk aardig wat over de Akropolis te vertellen. E'n van die dingen is het gegeven dat de oude grieken de fundamenten van dit gebouw met opzet gebogen gemaakt hebben zodat als je er langs kijkt /keek het strak recht lijkt.

Na Athene gaat de reis verder, eerst naar  Budapest, dan Wenen en daarna naar Berlijn, Oost Berlijn om precies te zijn.  We wilden ook graag naar Praag, maar Ron had daarvoor geen visum en aanvragen in Budapest zou meer dan een week duren. De foto's van dit deel van de reis zijn in zwart wit. Kleuren cassettes voor de Kodak waren er niet te koop.  

Budapest is een mooie stad, we waren wat aan het rondlopen toen we een rockband hoorden, al gauw vonden we de ingang, helaas we mochten er niet in, jeans en Tshirts, nee dat kon niet.

Deze jongen is lid van de Kennedy-clan, stikongelukkig ondanks z'n creditcard, wij deden het met travellers cheques.

Ik vermoed dat ze foto's nog in Budapest gemaakt zijn, Wenen kan ook, het zijn bieden steden die in de 19e eeuw hun grote vorm en structuur kregen en tot hetzelfde keizerrijk behoorden. 

Dit lijkt me, gezien de grote Cinzano reclame Wenen

Met een DDR trein van Wenen naar Oost-Berlijn. Buitengewoon onconfortabele banken en onderweg uitstappen no way

Berlijn, hier eindigt niet onze reis, maar wel het fotomateriaal. We gaan na Berlijn met z'n drieën  nog naar Vänersborg. Daarna liften Ron en ik naar NL vanwaar we samen naar New York Vliegen. Volgende hoofdstuk.

Alexanderplatz toonbeeld van DDR architectuur met de Funkturm

De schade nog goed zichtbaar. Een volkomen overbodige verkeersagent laat auto's stoppen terwijl er verder nobody te zien is.

De gedächtnischkirche in West Berlijn, vandaar reizen we naar Zweden.