In '77 gaan we naar Ierland en maken een tweeweekse reis met paard en wagen. Een polyester nep 'tinker' caravan. De foto's zijn iha tamelijk beroerd, heel veel weer rood geworden, dat  kan wel wat gecompenseerd worden met Adobe, maar ook vaak onscherp. De reis begint op 22/7 en eindigt 5/8. We rijden door de Connamara in West-Ierland.

Een vrij grote groep toeristen doet wat wij ook doen, ondanks dat iedereen bijna de zelfde route neemt, komen we elkaar toch weinig tegen.

Dit is ons paard, Trixy, ons wordt vertelt dat je haar met haar naam moet aanspreken. We leren ook snel dat iets te lang niks zeggen leidt tot er mee stoppen om even langs de kant van de weg wat gras te scoren.  De caravan is vrij compleet, bed, kookset , gasfles enz. Geen toilet. De eerste dag leer je hoe je het paard moet in- en uitspannen. Dan word je naar de uitgang geleid en is het tot ziens. 

En dit is dan wat we doen. Links houden. Gelukkig weet dat paard dat ook.

De lege weg is gelukkig de normale modus, prachtig landschap, waardeloos weer. Maar ja, dat weet je als je naar Ierland gaat.

Dit is een overnachtingsplaats, de paarden staan in de wei, en wij wandelen wat en maken eten enz.

Het landschap is geweldig, ruig, mooi relaxed en stil.

Veel foto's hebben dit format, dat heeft oa. te maken met de scanner, die pakt de grijze luchten heel slecht, maar de panoarama 's zijn gewoon ook heel mooi. 

De oceaan, wolken komen aangewaaid en lopen dan boven land leeg.

Een paard kan niet de hele dag achter elkaar aan de kar trekken, na een paar uur uitspannen en rust en eten geven hoort er dus bij, zelf neem je dan ook weer rust, en je doet al zo goed als niks in zo'n caravan.

en dan weer verder....

Naar Ierland ga je dus voor het landschap.

Je zit, kijkt, geniet en praat geregeld tegen het paard

En Trixy doet zonder enig gedoe trouw haar werk, beetje langzaam, maar dat is het tempo in Ierland sowieso.

Af en toe verdwijnen de bergtoppen in de regen of de mist, ze zijn  paar honderd meter hoog.

Het landschap is wat je verwacht van Ierland, weinig afwisseling maar zeker niet eentonig, en prachtig.

Een overnachtingsplek                                                                                                                                                          De buurvrouw uit Den Haag

Ezels, schapen en koeien lopen hier vrolijk vrij rond.

Toen waren we nog jong en klommen de berg op, telelensfoto en standaaardlensbeeld. Een goede 400mtr hoog. 

Het huis bij de overnachtingsplaats

Een paar Duitse toeristen hebben een flink pak diepgevroren vis gevonden, tja, willen wij wel hebben. We maken er een feestmaal voor een man of tien van.

En hier doe je dan de afwas

Deze zal wel bij het huis gehoord hebben.

En dan gaan we na een twee  of drie dagen rust weer verder. 

                                                                                  De reis eindigt in Westport